Choć nowy rok rozpanoszył się już na dobre, wraz z temperaturą zamrażającą wszelkie pomysły i próby działania, mam dla Was kilka propozycji, które zagościły w zeszłym roku na mojej półce. Dla odmiany trzy książki z literatury polskiej i jedna zza oceanu. Bez zbędnego lania wody – co poruszyło moje czytelnicze serce w 2015. Zapraszam!

Tytuł jest przewrotny. Bo jak pisze w swojej książce Małgorzata Halber: najgorszy człowiek na świecie to ten, który nie potrafi przestać. A tej książki nie można przestać czytać – wciąga jak dobra impreza, uderza do głowy jak alkohol i wyrzuca sponiewieranego czytelnika o świcie, kiedy kończy się ostatnia strona.

O Bohaterze już pisaliśmy. I dopiero po tej książce Bohatera zrozumiałam i polubiłam. Niech nie zmyli was słodki kotek na różowej okładce – to nie jest lekka i przyjemna kobieca lektura. Owszem, powiedziałabym, że jest to książka „delikatna” - takie wrażenie wywołuje narracja, główna bohaterka, która jest postacią totalnie zagubioną, kruchą, choć wewnątrz krzyczy: kurwa mać! Jej dwoistość nie ułatwia jej dokładnego sprecyzowania. Jedno jest jednak pewne: Krystyna ma problem. I to poważny. Te dwie Krystyny, jedna wiecznie pijana, towarzyska, często zarzygana i nieprzytomna nie może się dogadać z drugą Krystyną, która próbuje wypełnić pustkę w sobie, alkoholem, narkotykami i słodyczami.

I obydwie Krystyny męczą. Jęczą, piją, jedzą, nie potrafią sobie poradzić z własnymi lękami, na każdej stronie przynajmniej po kilka razy pojawia się słowo „alkohol”, lub stwierdzenia „jestem alkoholiczką”, „jestem narkomanką”. Ale to nie zarzut – podejrzewam, że właśnie tak wygląda życie alkoholika – alkohol jest zawsze i wszędzie, jak dręcząca myśl, która nie daje spokoju. Nie da się od niego uwolnić. Alkohol, alkohol, alkohol: wypad ze znajomymi – alkohol, wakacje w Sopocie – alkohol, ciężki dzień w pracy – alkohol, terapia – niby alkoholu nie ma, ale wciąż się o nim mówi, nie da się go wykreślić ze słownika, ciężko pozbyć się go z życia, na zawsze pozostajesz alkoholikiem, co najwyżej tylko niepijącym.

Halber mówi rzeczy mądre, proste i bezpretensjonalne, o każdym z nas. Nie jest to wydumana mądrość i właściwie tylko kilka cytatów wystarczyło, żebym zapragnęła tę książkę mieć. Mówi prostymi słowami o dużych rzeczach. Nie ma w tej książce Bohatera, ale książka, Bohater i autorka doskonale się uzupełniają. Wkładając mądrości w usta tego ni kartofla, ni mrówkojada, pokazuje, że pod zewnętrzną powłoką często kryje się wrażliwe i przestraszone dziecko.

Siłą rzeczy nasuwa się porównanie tej książki do np. Pod mocnym Aniołem Jerzego Pilcha. O ile jednak po filmie o tym samym tytule miałam dość długo wstręt do alkoholu, tak podczas czytania Najgorszego człowieka na świecie miałam ochotę… się napić. Może to nieco dziwne porównanie, ale z alkoholem jest podobnie jak z ciążą: podobno po porodzie zapomina się o całym bólu i nieprzyjemnościach. Chwile, kiedy po kilku głębszych stajemy się nieśmiertelni przesłaniają zazwyczaj wspomnienia o rzeczach, z których niekoniecznie bylibyśmy dumni.

To książka, która chwilami męczy. Ale i tak jest to pozycja ważna i potrzebna. Koniec końców zapamiętuje się i tak te dobre rzeczy, a nie drobne potknięcia, które – być może – zostały tam umieszczone całkowicie świadomie (bo w końcu niemożliwe, by nikt nie zauważył permanentnego umieszczania przecinka przed „i” - i tylko jeden raz w całej książce się nie pojawił). To nie wymuskana powieść ze szczęśliwym zakończeniem – to prawdziwa książka o życiu i bohaterstwie dnia codziennego.

Tekst: Justyna Hinz

Napisz odpowiedź

Nazwa:

Email:
(Twój email nie będzie publicznie wyświetlany.)

Tytuł

Treść

Proszę wpisać litery i cyfry widoczne na obrazku.

Kliknij w obrazek, żeby zobaczyć nowy kod.

Komentarze (razem: 1)

• 2017-02-13 19:23

  Fitospray na odchudzanie

  Moja dzisiejsza historia dotyczy zupełnie banalnego tematu, ale on jest boleśnie znajomy wielu współczesnych kobiet. Chciałam się dotknąć intymnej strony życia rodzinnego oraz kwestii najbardziej niepokojącej – dlaczego już nie czujemy byłego pragnienia do ukochanej I drogiej osoby po 5-7 latach wspólnego pożycia? Problem ten dotknął też i mnie. Chociaż, patrząc w przyszłość, powiem, że rozwiązał ją zwykły żeński bodziec Forte Love, który jest reklamowany na wielu stronach internetowych oraz jest możliwe, aby znaleźć najlepsze oceny, jeżeli istnieje jakakolwiek wątpliwość.
  
  Jestem jeszcze młoda, mam tylko 31 lat. Menopauza jest jeszcze daleko, ale osłabienie pragnienia przyszło już po 4 latach wspólnego życia. Powiem wam historię swojego życia intymnego, aby nakreślić szerszy obraz.
  
  
  pełny urazy odwracał się do ściany

  BernardTub